Yazdıklarımı paylaşma cesaretini bulmakta zorlanıyorum zaman zaman... Ben yazdım ama benim yaşadıklarım değil çoğu... Sanırım beni korkutan o... Huzurlu bir aşkın ortasındayım ve karanlıktan besleniyor içimdeki, bitmesine az kalmış minik kurşun kalem... Zamanın bana yeni cümleler bağışlamasını dileyerek, paylaşıyorum..
ismimi bırak köşedeyokluğunda bana kalan fiilleri say
özlemeyi, beklemeyi, istemeyi
ve bir türlü duyulmayan sesleri..
tırnaklarımın kenarlarındaki etler
büyüyüp koca bir sen oluyor midemde
ne zaman sarışın bir güne merhaba dese
çiçekli elbisesiyle minik bir kelebek
uçuşup duruyor perdeler...
sonra,
kırılmış bir kadehin kenarında sallanıyor kalbim
kırmızı bir ışık olup lekeliyor dudaklarının kenarını
bana da bulaşsın
sarsın gözlerinin açtığı yaraları istiyorum
soluğum kesiliyor
ve ben bu gece de
sen kaybından ölüyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder